Beslaglegging kan een effectief middel voor schuldeisers zijn om hun vordering voldaan te krijgen. Enerzijds kan de druk van beslaglegging voldoende zijn om de schuldenaar tot betaling te bewegen. Anderzijds kan de beslaglegger overgaan tot executieverkoop en zich verhalen op de opbrengst daarvan.
Een bijzondere situatie doet zich voor wanneer een schuldeiser executoriaal beslag legt op effecten en vervolgens tot executieverkoop wil overgaan.
Prospectusplicht
Het is namelijk op grond van de Wet op het Financieel Toezicht (Wft) verboden, behoudens uitzonderingen en vrijstellingen, in Nederland effecten aan het publiek aan te bieden zonder voorafgaande publicatie van een goedgekeurd prospectus (artikel 5:2 Wft). Dit verbod vloeit voort uit de Europese Prospectusrichtlijn (PR) (artikel 3 lid 1).
Een prospectus moet informatie bevatten waarmee een belegger een goed oordeel kan vormen over de aanbieding van de effecten. In de regel zijn bij het opstellen en doen goedkeuren van een prospectus aanzienlijke kosten gemoeid.
Het begrip “aanbieden” wordt zeer ruim uitgelegd en omvat samengevat vrijwel elke tot personen gerichte mededeling betreffende informatie over de voorwaarden van de aanbieding en de aangeboden effecten (artikel 1:1 Wft jo. artikel 2 lid 1 sub d PR).
Rechtsvraag
In verband met onder andere de ruime definitie van “aanbieden” deed zich in de Nederlandse rechtspraak de vraag voor of de prospectusplicht ook geldt ten aanzien van een beslaglegger die in het kader van een executieverkoop effecten te koop aanbiedt.
Omdat de prospectusplicht van artikel 5:2 Wft voortvloeit uit de Europese Prospectusrichtlijn, heeft de Hoge Raad deze vraag voorgelegd aan het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJEU).
Na beantwoording door het HvJEU heeft de Hoge Raad de vraag recentelijk ontkennend beantwoord.
Hof van Justitie
Het HvJEU zet bij de beantwoording van de vraag of de prospectusplicht ook geldt bij executieverkoop van effecten voorop dat “bescherming van de beleggers en de goede werking en de ontwikkeling van de markten” de kerndoelstellingen van de prospectusrichtlijn vormen.
Volgens het HvJEU verschilt een executoriale verkoop van effecten van een normale aanbieding en verkoop van effecten, aangezien een executoriale verkoop niet is gericht op deelneming aan een economische activiteit op de effectenmarkt, maar uitsluitend ziet op de voldoening van een schuld van de houder van de effecten.
Ook zou het moeten opstellen en publiceren van een prospectus ingeval van een executoriale verkoop afbreuk doen aan de doelstellingen van de executieprocedure, zoals het doel om de schuldeiser snel en effectief te voldoen.
Met dat doel strookt ook niet het moeten maken van (hoge) kosten die met het opstellen en publiceren van een prospectus gemoeid zijn. Immers, deze kosten moeten van de opbrengst worden afgetrokken, zodat de kans dat de schuldeiser wordt voldaan (mogelijk) wordt verkleind.
Tot slot zou toepassing van de prospectusplicht volgens het HvJEU tot grote praktische problemen kunnen leiden. Immers, de executoriale verkoop zou kunnen worden bemoeilijkt indien de uitgevende vennootschap “niet constructief meewerkt” aan de opstelling van het prospectus.
Hoge Raad
In navolging op de beslissing van het HvJEU oordeelt de Hoge Raad dan ook dat de prospectusplicht (zoals deze is geïmplementeerd in artikel 5:2 Wft) niét van toepassing is op de executoriale verkoop van effecten. Lees hier het hele arrest van de Hoge Raad.
Tot besluit
Met dit oordeel is de executerende schuldeiser – terecht – een hoop ellende (en kosten) bespaard gebleven.
In geval van executieverkoop van effecten is de beslaglegger niet verplicht om een prospectus op te stellen. Hij mag dat overigens wel. Immers, niet is uitgesloten dat in voorkomende gevallen de opbrengst van een executieverkoop hoger kan uitvallen indien wel een deugdelijk prospectus voor handen is.
Heeft u vragen naar aanleiding van dit blog, of over beslaglegging in het algemeen? Neem dan contact op met Rolf Everhardus of plaats een reactie hieronder.
